به نقل از «خبرگزاری برنا»

امیدوارم که تئاتر وارد سبد اقتصادی مردم شود

تاریخ انتشار: ۱۲ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۲۶۳۸۹

مرزبان می گوید به یاد دارم اوایل کرونا با مدیرکل مرکز هنرهای نمایشی صحبت کردم و به ایشان گفتم از آنجایی که نمی‌دانیم این ویروس تا چه زمانی طول می‌کشد و مکان مناسبی را هم برای اجرا نداریم پس بهتر است تلوزیون را وارد این ماجرا کنیم.

هادی مرزبان، بازیگر و کارگردان تئاتر، در خصوص وضعیت تئاتر به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا گفت: در کل انسان خوشبینی هستم امیدوارم که تئاتر وارد سبد اقتصادی مردم شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما باید در نظر بگیریم که ما جدا از هم نیستیم. تمام تولیدات نمایشی به مخاطب نیاز دارند. در چنین شرایطی و با توجه به التهابات به وجود آمده در جامعه وضعیت سالن‌ها و نمایش‌های روی صحنه نامشخص است. 

تئاتر عشق و مدیری خوب می‌خواهد تا توانایی‌های این هنر را به درستی حس کرده و به این هنر مهم بها بدهد. به یاد دارم اوایل کرونا با مدیرکل مرکز هنرهای نمایشی صحبت کردم و به ایشان گفتم از آنجایی که نمی‌دانیم این ویروس تا چه زمانی طول می‌کشد و مکان مناسبی را هم برای اجرا نداریم پس بهتر است تلوزیون را وارد این ماجرا کنیم. ایشان از این طرح استقبال کردند و قرار شد تدابیری اندیشیده شود اما نتیجه‌ای نداشت.

او ادامه داد: در دهه‌ی چهل بزرگانی مانند: «علی نصیریان» و... هفته‌ای یکبار از صحنه‌ی تئاتر به تلوزیون می‌رفتند و در واقع تئاتر زنده اجرا می‌کردند و مردم به طرز عجیبی با این تئاترها اُِخت شده بودند. اما متاسفانه رفته رفته این علاقه از بین رفت چرا که تلویزیون دیگر برای هنرمندان این رشته فرصتی را در نظر نگرفت. به عقیده‌ی من در این برهه از زمان بهترین کار ورود تلویزیون به ماجراست. اگر بحث بودجه را مطرح کنند صراحتا عرض می‌کنم که دروغ می‌گویند. چرا که با پول ساخت یک سریال‌ می‌توان 20_30 تئاتر متفاوت ساخت. ما با تئاتر می‌توانیم جامعه را اصلاح کرده و انواع و اقسام مشکلات را حل کنیم. چون تئاتر آیینه‌ی جامعه است اما همیشه مورد آن کم لطفی می‌شود.

او در خصوص آخرین تئاتری که در سالن تماشا کرده است عنوان کرد: «» به کارگردانی سهراب سلیمی آخرین اثری بود که در سالن تئاتر تماشا کردم. تا جایی که در جریانم این نمایش به دلیل ناآرامی‌های اخیر جامعه فعلا روی صحنه نمی‌رود و اجرایی ندارد. 

او در خصوص سالن‌های خصوصی اظهار داشت: همیشه می‌گویم خدا من را نبخشد اگر بخواهم در شروع کاری به گیشه‌ی آن فکر کنم. متاسفانه یکی از مشکلات و معضلات ما در این زمینه این است که تمام سالن‌های ما در مراکز شهر هستند. معتقدم باید سالن‌هایی در هر منطقه‌ای از (ولنجک) گرفته تا (نازی‌آباد) وجود داشته باشد تا علاقه‌مندان به این هنر بتوانند به راحتی و با کمترین هزینه تردد داشته باشند.

تعدد سالن‌های خصوصی کیفیت‌ تولیدات نمایشی را ضعیف کرده است اما از سوی دیگر کمکی هم به رونق تئاتر و بیکاری فارق‌التحصیلان این رشته کرده است. همیشه با خنده می‌گویم درست است که دانشجویان چهار_ پنج سال در دانشگاه سرکار هستند اما وقتی از دانشگاه بیرون می‌آیند باید به دنبال کار بگردند. دانشجوی تئاتر که نمی‌تواند برود لبوفروشی کند بنابراین مجبور است که از طریق تئاترهای خصوصی وارد  عمل شود.

یکی از مشکلات سالن‌های خصوصی گران کردن بلیت‌ها و نگاه صرفا بیزینسی به این هنر است. اکثر مواقع سالن‌داران عوامل را در موقعیتی قرار می‌دهند که مجبور شوند برای به روی صحنه بردن نمایششان بلیت‌ها را گران کنند که این قضیه سر آخر باز هم به اهالی تئاتر ضربه می‌زند. در واقع شیپور را برعکس به صدا در می‌آورند. اما به دلیل تعدد این سالن‍‌‌ها کیفیت‌ها تغییر کرده است. 

خبرنگار: تبسم کشاورز

انتهای پیام/

آیا این خبر مفید بود؟ 0 0

نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: تئاتر هادی مرزبان دکتر نون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۲۶۳۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مالیات آری؛ اما نه ۳۰ و ۵۰ و ۷۰ درصد!

دریافت مالیات بر دستِ داریوش بزرگ شکل گرفته و بعد‌ها در دوران انوشیروان دادگر بازنگری و به‌روزرسانی شده، اما همواره در حدود ده درصد عایدی سالانه وتنها جوامع برده‌دارِ غربی در حد سی تا پنجاه و گاه هفتاد درصد مالیات می‌ستانده‌اند.

به گزارش عصر ایران، کارگروه اجتماعی و سلامت حزب مهستان ایران دربارۀ آنچه «افزایش مهارگسیختۀ مالیات‌ها» خوانده در نامه‌ای سرگشوده به وزیر امور اقتصادی و دارایی نکات متفاوتی را مطرح کرده است.

اگر چه افزایش اتکای بودجه دولت به درآمد‌های مالیاتی را یک موفقیت برای دولت می‌داند، اما از آنجا که نه بین انواع مالیات‌دهندگان نسبت عادلانه برقرار است و نه گاه نسبت مالیات پرداختی به درآمد چنین است و نیز در استقبال از کنش گری یک حزب در عصر رکود جامعه مدنی متن این نامۀ سرگشوده را منتشر می‌کند خاصه این که نکات تاریخی ایران‌گرایانه هم در متن پررنگ است:

با سلام و احترام. با نزدیک شدن به خردادماه و موعد پرداخت مالیات نکته‌های زیر را به عرض می‌رسانیم:

۱. خود نیک می‌دانید که وضعیت کنونی اقتصاد کشور، که در عین افزایش قیمت‌ها شاهد کاهش رشد اقتصادی هستیم و اقتصاددانان به آن رکود تورمی می‌گویند، با افزایشِ بی‌منطقِ مالیات ــ جدا از تالی‌های فسادآور هم‌چون افزایش خدمات، کالا‌ها و ویزیت‌ها یا فرار مالیاتی یا افزایش رشوه و زدوبند ــ در طول زمان به فرار بیشترِ کارآفرینان، افزایش نرخ بیکاری و باز بدتر شدنِ اقتصاد خواهد انجامید و این چرخه‌ی معیوب را، در سالی که «جهش تولید با مشارکت مردم» نامیده شده است، شدیدتر خواهد نمود.

۲. دریافت مالیات و افزایش سالانه‌ی آن باید بر مبنای خرد و عدالت باشد که به نظر نمی‌رسد هیچ کدام از مبانی حقوقی و اقتصادی در این شرایطِ رکود تورمی در نظر گرفته شده باشد.

برای نمونه، دریافت بالاترین ضریب از پزشکان (۳۵ درصد) در میان مشاغل، جدا از آن‌که تبلیغی منفی برای دانش‌اندوزی خواهد بود و به دل‌سرد کردنِ این قشر فرهیخته و خروج بیشترشان از کشور آن‌هم در حالی که آمار این خروج در سال‌های اخیر به سطحی دهشت‌ناک رسیده می‌انجامد، آیا فشار بیشتر به مردمی را در پی نخواهد داشت که در زیرِ بدترین وضعیت اقتصادی کشور در دهه‌های گذشته قرار دارند؟ و آیا از نگاه دولتی که پی‌جویِ «ایران قوی» و «عدالت‌خواهی» است شایسته نیست که با نظارتی دقیق بر تعرفه‌ی خدمات، هزینه‌ی کالا‌ها و نیز ویزیت‌های پزشکان... اگر نمی‌تواند از آن‌ها بکاهد دست‌کم آن‌ها را ثابت نگاه دارد به جای آن‌که بر میزان مالیات بیفزاید و در این وضعیت آشفته به اندیشه‌ی بهره‌برداری خودش باشد و کسری درآمدِ سیستم مدیریتی ناکارآمدش را، به جای بازنگری سیاست‌های کلانش، از این راه جبران نماید؟

۳. افزایش مهارگسیخته‌ی مالیات‌ها در شرایط کاهش سطح درآمدی و نحوه‌ی برخورد اداره‌ی مالیات در کنار تعامل دیگر سازمان‌های ذی‌ربط نشانه‌ی خوبی از کارآمدی نهاد متبوع و زیر دست شما نیست، هم‌چنان که خبری از این سخت‌گیری بر روی بزرگ‌ترین نهاد‌های اقتصادی کشور وجود ندارد. شفاف‌سازی شما در این زمینه مایه‌ی امتنان است، نیز وزیر محترم بهداشت، آن‌هم در سالی که مشارکت مردم مورد طلب است، تا نسبت به چگونگی هزینه‌کردِ سهم یک‌نهمِ مالیات‌ها و عوارض وصولی موضوع ماده‌ی ۷ و بند‌های الف و ب ماده‌ی ۲۸ قانون مالیات ارزش‌افزوده، که می‌بایست به حوزه‌ی سلامت اختصاص یابد، گزارش دهند و به این ترتیب، پزشکان محترم از چگونگیِ تأثیر خود بر آبادانی کشور آگاه شوند.

۴. گفتنی است، دریافت مالیات که از نوآوری‌های تمدن ایرانی بوده و نخستین شکل استانده (استاندارد) و فراگیر آن بر دستِ داریوش بزرگ شکل گرفته و بعد‌ها در دوران انوشیروان دادگر بازنگری و به‌روزرسانی شده است همواره در حدود ده درصد عایدی سالانه‌ی افراد بوده، آن‌هم به شرط رونق زندگی و شرایط کلی جامعه که در آن زمان بیشتر معطوف به آب‌وهوا یا جنگ بوده است؛ و شایسته‌ی توجه است که در همین حد و اندازه ــ زیرِ نامِ زکات ــ به دوران اسلامی هم رسیده است و در تاریخ تنها جوامع برده‌دارِ غربی بوده‌اند که در حد سی تا پنجاه و گاه هفتاد درصد مالیات می‌ستانده‌اند که در واقع معادلِ همان رویه‌ی پیشین‌شان، یعنی غارتگری، بوده است.

از این رو، خواهشمندیم هر چه سریع‌تر جلوی این بی‌داد گرفته شود و برای اصلاح قوانین مربوط و اجرای صحیح و درست آن از برای ایجاد امنیت و آسایش مردم و کارآفرینان کشور اقدام گردد. در آن صورت (عادلانه و منطقی بودن مالیات و شفاف بودن هزینه‌کردها) هم مردم با آن همراهی خواهند داشت و هم امید به بهبود اقتصاد بیشتر خواهد شد، در حالی که بر خلاف این رویه هم امنیت روانی و آسایش جامعه به خطر می‌افتد و هم پایداری نظم موجود.